معماری

معمولاً باور عموم در خصوص فعالیت‌های باستان‌شناسی، انجام کاوش و حفاری در تراز زیر زمین بوده و از فعالیت این متخصصان درزمینه معماری متعجب می‌شوند؛ اما واقعیت آن است که از اواخر قرن هجدهم میلادی، باستان‌شناسی به بناهای پابرجا نیز تخصیص یافته است. در حقیقت، از ابتدای قرن نوزدهم میلادی بسیاری از فعالیت‌های باستان‌شناسی به بررسی کلیساهای تاریخی اختصاص یافته بود. این امر تا حد زیادی به این خاطر صورت گرفت که در این دوران، جنبش عظیمی برای احیای الگوهای تاریخی کلیساها پدیدار شد که بعضاً به مداخلات کلانی در کالبد این ابنیه منجر می‌شد.

تاریخچه‌ای از کاربرد سنگ در معماری

می‌توان این‌گونه استدلال کرد که مبانی حفاظت از بناهای مربوط به جنبش مدرن الزاماً نباید تفاوت چندانی با مبانی مورداستفاده برای انواع بناهای قدیمی داشته باشد. از سوی دیگر می‌توان مفهوم حفاظت را در تقابل با اهداف آرمان‌گرایانه معماران اصلی این بناها دانست که برخی از آن‌ها معتقد به جایگزین نمودن بخش‌های فرسوده بنا با بخش‌های مناسب‌تر جدید و تخریب بخش‌های کهنه و قدیمی بودند.