شهر تاریخی

وجه مشخصه‌ي جنبش معماري مدرن، يك دوگانگي است كه بسته به منظر شهرها، از ديدگاه معماران و طراحان تقسيم بندي مي‌شود. هدف‌هاي معماري مدرن با هر آنچه كه در گذشته بود فرق دارد. شهر سنتي از يك فضاي قرون‌وسطايي متراكم كه مركزيت آن را كليسا‌ها و دوك‌نشين‌ها تشكيل‌مي‌دادند به مجموعه اي منظم تغيير شكل يافته بود تا مجموعه‌هاي وسيعي از بناهاي كلاسيك را نشان دهد كه تزيينات و حالات فرهنگي آنها، سمبل آزادي‌هاي جديدالتأسيس كليسا و حكومت بود. در دوره ‌ويكتُريايي بسياري از اين شهرها تبديل به “مكانِ مال اندوزي” شد و با مطالبات به‌گزينانه اربابانِ كارخانه‌دار آكنده گشت.