يکي از مسائلي که نسل ما با آن مواجه است، رونق يافتن رويکرد نماگرايي يا نماگرايي در شهرهايي است که از يکسو در ابعاد فيزيکي خود توسعه يافته و از سويي ديگر بر تراکم جمعيتي آن‌ها افزوده مي‌شود. پديده نماگرايي را معمولاً در ادبيات جهاني اين‌گونه تعريف مي‌کنند که: شکلي از مداخله در بناي تاريخي که تنها نماي ساختمان را حفظ کرده و فضاي پشت نما به‌طور کامل براي تأمين نيازهاي عملکردي نوين و صور جديد معماري، تخريب و بازسازي مي‌شود.